Vandaag verscheen een artikel in de Stentor en met toestemming van de redacteur Jan Pieter Borgmeijer plaats ik dit hier op de site omdat ik zeker weet dat vele dit niet achter Jannes gezocht zouden hebben en hem alleen maar kennen van de spraakwaterval tijdens sportevenementen.
Jannes Mulder
klik op deze link voor een duidelijk PDFbestand
Hier de ruwe tekst;
Andere kijk op bekend geluid
Alsof de spraakwaterval niet al twee uur eerder begon te stromen. „Weet je wat een mooi verhaal is”, zegt Jannes Mulder. „Hamit Karakus, wethouder van wonen en ruimtelijke ordening in Rotterdam. Een oude buurjongen van mij, hier in Steenwijk-West, zoon van een Turkse gastarbeider. Hij ging hier naar de LTS en kwam te werken bij Betap, de tapijtfabriek. Dat had zo kunnen blijven, maar hij ging er in de avonduren bij studeren. Hij is bij de politie gegaan, werd later makelaar en nu is hij wethouder. Over mensen die kansen benutten gesproken.”
Kansen benutten, het is zonder twijfel het centrale thema in de verhalen die de 45-jarige Mulder deze druilerige ochtend in het grand café op de Markt van Steenwijk vertelt. Of het nu gaat om de sporters die hij in heldendichten bejubelt, zijn RIWB-cliënten met de zware last van psychiatrische problemen op de schouders, een oude schoolvriend met Turkse wortels en uiteindelijk zichzelf. „Ik ben geboren en getogen in Steenwijk-West, een echte ‘Dalganger’. Het ‘Dal’ is altijd een vies woord geweest, mensen kijken erop neer. Het is de arbeiderswijk, de volksbuurt. Ik kom uit een echt Steenwijker geslacht. We heten allemaal Jannes. Mijn opa heet Jannes, mijn vader heet Jannes, ik heet Jannes en onze Jannes heet ook Jannes. We hebben een bijnaam: de ‘Koa’, de kraai. De overlevering wil dat mijn over-overgrootvader kraaien ving op de Sint Clemenstoren en die voor een paar centen verkocht.”
Het was juist die achtergrond die Mulder op zijn 25ste op het gemeentelijke pluche deed landen. „Dat was in een poep en een scheet voor mekaar. Voor een gemeenteraad wordt nog heel vaak op mensen gestemd en ik was voor de mensen van hier één van hun eigen.” Kwam bij dat Mulder een baan had gevonden als diskjockey en barman in De Babbel. „Hét café van Steenwijk. Na de raadsvergaderingen werd er vaak nagekaart. Begon ik me met de discussie te bemoeien.” Hij werd datzelfde jaar (1994) verkozen tot Gezelligste Barman van Nederland. „Ja, ik was in topvorm dat jaar”, zegt hij nu grijnzend. „Gemeente Belangen vroeg of ik niet op de lijst wilde. Ik zei: ‘Doe maar joh, leuk’. Ik dacht: Dat wordt toch niet wat.”
De partij ging later samen met GroenLinks en D66 op in PAS, Progressief Alternatief Steenwijk. Met bijna twintig dienstjaren is Mulder nu het langstzittende raadslid. Hij werd twee jaar terug gekozen tot bekendste raadslid van Steenwijkerland. Steenwijkerland, tja. „Ik vind nog steeds dat de gemeente verkeerd is heringedeeld. Oldemarkt en Kuinre zijn helemaal georiënteerd op Wolvega. Ik kan me voorstellen dat die mensen zeggen: ‘Joh, sodemieter op met je Steenwijk’ Dan de naam, Steenwijkerland, prutsnaam. Het zegt helemaal niks.”
Mannen als oud-burgemeester Haijo Apotheker leerde hem de fijne kneepjes van het vak. “Politieke dieren. In het begin ging ik er als een bok op de haverkist bovenop. Alsof het een bokswedstrijd was. Maar alleen daarmee red je het niet. Politiek is ook tact. Ik ben nooit politicus van het jaar geworden, maar zat wel elk jaar in de top-drie. Ik ben me gaan ontwikkelen, ik ben een goede debater. Met kennis van zaken. Ik was niet zo sterk in bestemmingsplannen en vind het aanleggen van snelwegen ook niet zo interessant. Ik was altijd druk op het sociale vlak. Wanneer het over de mensen ging had het een speciaal plekje in mijn hart.”
Hij spreekt veelal in de verleden tijd, Mulder houdt er volgend jaar maart mee op. „Ik stel me niet meer verkiesbaar. Dan heb ik het twintig jaar gedaan, heb ik me twintig jaar lang ingezet voor de gemeenschap. Het wordt tijd om andere dingen te gaan doen.”
Hij is afgestudeerd sociaal pedagogisch werker en heeft een baan bij het RIBW. „Wij begeleiden mensen met psychiatrische of sociaal psychische problematiek naar een zoveel mogelijk zelfstandig leven. Kan zijn dat je helpt met het koken, hoe je het huis schoon houdt, je administratie doet, hoe je vrienden maakt, hoe je vrije tijd kunt indelen. Want als je niet bij machte bent om je eigen leven te organiseren, word je ongelukkig. En als je ongelukkig wordt, maak je geen gebruik van je talenten. Als je de basis hebt, heb je ook de ruimte om dingen te doen die je wel kunt. Wij kijken niet naar: Wat kun je niet? Dat is niet interessant. Wij kijken naar: Wat kun je wel? Als je mensen hebt die hun hele leven lang verrot zijn gescholden: ‘Dit kun je niet, dat is niet goed’, die kunnen zich ook niet bewijzen. Als je nu wel eens waarde in je leven kunt vinden en je hoort eens een keer iets anders, dan blijkt misschien wel dat iemand heel goed kan schrijven of geweldig kan schilderen of zagen of mooie verhalen kan vertellen, weet ik veel wat. In café Sally O’Briens in Zwolle heb je iedere maand het Talento Forza, een open podium. Dat zijn allemaal cliënten van het RIBW. Daar staan topartiesten, dat is mooi. Het valt me echt op dat er talenten uitkomen als er maar een stabiele basis is.”
„Mijn tak van sport is het ambulante werk, ik ben een soort Sjakie van Flodder die mensen bezoekt die zelfstandig wonen. Er zit geen dwang achter, mensen zijn niet verplicht. De kunst van het werk is dat je niet afhaakt. Ze hebben de afgelopen jaren al zoveel hulpverleners gezien, dat ze denken daar komt er weer een. Al kom je vier, vijf, zes, zeven keer voor een dichte deur, de achtste negende, tiende keer ga je er weer heen. Dan vinden ze het zielig voor je. Ze denken: Hij staat alweer voor de deur. Ik zal hem maar binnen laten. En dan heb je contact.”
Het had even geduurd voordat hij met zijn mbo-diploma inrichtingswerk aan de slag kon. Mulder belandde in de horeca en kocht met een vriend brasserie Zus en Zo, aan de overkant van de Markt. „Dat ging hartstikke leuk en goed. Maar tussen achter de bar staan en zakelijk wezen, zit wel een verschil. Ik ben niet goed, zakelijk. Heel slecht. Ik ben veel te goed van vertrouwen. Zus en Zo hebben we niet verkocht uit luxe. Er zat een holding achter die met het investeringsgeld andere dingen ging doen. Wij zijn toen gewoon genaaid. Dan kun je blijven knokken of je verlies nemen.”
Mulder koos voor het laatste, ging als groepsleider aan de slag bij de Ambelt, het huidige Trias Jeugdzorg. „Met moeilijk opvoedbare jongeren. Eigenlijk precies wat ik toen al had gewild.” Het opende de deur naar zijn andere grote liefde. „In de horeca werkte ik negentig uur in de week. In je eigen zaak moet je er wel zelf zijn” Met een reguliere baan kreeg Mulder tijd. „Ik ben volle bak gaan speakeren.”
Hij groeide snel uit tot een bekend geluid bij schaats- en wielerevenementen. „De wedstrijden zijn echt, maar het is ook een rondreizend circus. Ik probeer de boel een beetje op te pimpen.”
Deze winter bekende de wielerwereld grootschalig dopinggebruik. „Ik voel me wel behoorlijk genaaid. Ik weet nog dat ik helemaal blij was dat ik bepaalde renners mocht interviewen en iedereen gek mocht maken met de prestaties die ze geleverd hadden. Nu blijkt dat ze de boel gewoon geflest hadden. Diep in je hart wist je het ook wel. We hadden alleen nog een sprankje hoop dat het niet zo was. Nu wordt het allemaal bevestigd
Gelukkig is er nog het schaatsen. Mulder bivakkeerde deze winter weer twee weken op de Oostenrijkse Weissensee. „Vier toertochten, twee Grand Prix-wedstrijden, het ONK en tussendoor nog wat flauwekul.”
Terwijl tegelijkertijd op het Veluwemeer bij Elburg het Nederlands kampioenschap marathonschaatsen op natuurijs werd verreden. „Ja, maar ja. Ik heb ook daar gezeten terwijl hier de eenden in het water zwommen. En ik ben wel loyaal. Alleen als het NK in Giethoorn zou zijn geweest, was ik heen en weer gevlogen op kosten van de stichting Weissensee. Dat is mijn eigen gebied. Wij moeten wel dat evenement maken. Als er gewoon iemand gaat staan die zegt: ‘Hier komt Jan de Vries langs’, dan is er geen flikker aan.”
Hij is al acht jaar het creatieve brein achter de Steenwijker oudejaarsconference, hijst zich als het moet in een jurk om een vrouwendag aan elkaar te praten, werd na Evert van Benthem, Kees Kist en Henk Ymker onlangs verkozen tot gemeentelijk sportambassadeur en treedt met verve op als bijzonder trouwambtenaar. Deze man die het derde rondje koffie overslaat. „Daar word ik zo druk van. Ik zou misschien kunnen hebben wat ze nu ADHD noemen, maar ik denk zelf niet dat ik dat heb.
Ik heb ook een rustige kant.” Thuis bij zijn familie, vrouw Jannie en kindere Jannes van veertien en Anke van tien. Gelukkig maar, blijkt als hij vanuit het niets met luide stem en brede armgebaren voorspeelt hoe anders het ochtendritueel in huize Mulder zou verlopen. „Jaah, goédemorguhhhh. Wakker worduhhhhhh. Gaan wuhhh lekkuhhr naarrrrr school!!!!!!. Nee, dat doen we niet. Maar ik heb er tot nu toe wel alles proberen uit te halen. Ik wil straks niet in het bejaardenhuis zitten en denken had ik het toen zo en zo maar gedaan.”
„Het speakeren en het toneel is voor mij ook een uitlaatklep. Even lekker tekeergaan. Ik bedoel, ik heb wel wat dingen in mijn leven meegemaakt waardoor ik mezelf heb leren kennen. Ik maak met mijn cliënten bij het RIBW ook minder prettige dingen mee. Die hoef ik nu niet allemaal te noemen, maar dat doet wel wat met je. Of zoals toen in het café. Als je moet knokken voor je gezin en je moet knokken om de boel bij elkaar te houden. Ik bedoel, als ik iets doe kan ik redelijk goed verbloemen hoe het met mezelf is. Het is niet altijd maar feest met die Jannes hè. Ik heb zestien postduiven. Zo nu en dan vind ik het echt mooi om gewoon even in het hok te gaan zitten. Alleen met die duiven.”
„Ik wil meer rust creëren en mijn talent voor het speakeren verder ontwikkelen. Het schaatsen heeft me naar mooie plaatsen gebracht. Finland, Zweden, Oostenrijk. Mongolië, het mooiste wat ik ooit heb meegemaakt. Er werd geschaatst en maatschappelijk geparticipeerd. We waren te gast bij een nomadenfamilie. De armoede, heel indrukwekkend. Ik ben er drie weken geweest. Heel bijzonder. Voor mijn twintigste was ik nog nooit in het buitenland geweest. Voor iemand uit Het Dal had ik nooit gedacht dat ik ooit zover zou komen.”
Filed under: Algemeen, andere sporterslogs, Diversen, ijsbanen, marathonschaatsen, Nieuws, Overig, schaatsen, skeelersites, Sport, Uncategorized | Tagged: donders goed, Jannes Mulder, schaatsen, skeeleren, speaker, weissensee, wielrennen | 3 Comments »
Wim Ijpelaar 