Weer thuis gekomen van een prachtige week en weer was het niet hetzelfde waar ik al eerder over berichte , nu het verdikt van de tochten.
mooie groep op prachtig ijs met dito weer
Dinsdag was prachtig weer en vertrok ik met de bedoeling lekker te schaatsen zolang het goed ging zonder te stoppen .Ik had 100kms al geprobeerd op Flevonice en dat beviel prima. Het heeft voordelen zonder meer , want je bent eerder klaar en je hoeft na n pauze niet weer op gang te komen wat veel extra energie kost .
Ronde na ronde werd er afgelegd en het was met 1400 deelnemers zo druk dat de groepen voor het uitkiezen waren. En dat was nodig want er stond erg veel wind en was alleen komen zitten niet gewenst. Ik werd verzorgd door Aukje De Witte die het ook niet meer wist want ze zou met koffie en pannenkoeken klaar staan als ik over de helft zou zijn maar het ging zo goed dat ik nooit gestopt ben . Op een gegeven moment komt er een groep voor bij geschoven waar Evelien Korlaar in zat en die zag mij en besloot n tandje minder te doen en samen met Els Schouten en later Benita de Man hebben we 75 kilometer van groep naar groep gereden en heb ik mn plicht niet verzaakt toen dat nodig was want er was met de harde wind weinig interesse om de kop over te nemen.
mooie tijd voor mij
in 8uur 44 min wat voor mij n nette tijd is kwam ik voldaan over de finish en was zeer content dat het weer gelukt was.
Op naar vrijdag , maar eerst nog op Woensdag naar het mooie Naßfeld wezen skiën en nog donderdag s morgens en s middags wat rondjes geschaatst want het was weer ouderwets Weissensee weer met veel zon en veel mensen op het ijs dat er zo mooi bij lag dat rusten zonde zou zijn.
Dan komt de vrijdag , het was s nachts begonnen met sneeuwen . Ja ik controleer de temperatuur en het weer altijd even s nachts want ik ben nou eenmaal een onrustige slaper voor n tocht.
s Morgens om kwart over 5 op gestaan en het sneeuwde nu flink en het begon nu op een deja vu te lijken met vorig jaar toen er ruim anderhalve meter viel in 24 uren.
Om half 7 ging ik net als dinsdag naar het ijs maar deze keer alleen want Jan de Witte had besloten niet meer te starten en er lag inmiddels zo n 25cm sneeuw.
totaal ander plaatje op vrijdag
Jank de ijsmeester was al bezig met sneeuwschuiven om een baan te krijgen die niet breder was dan 3 meter waar we met zn alle overheen moesten. Dus het was zaak in het donker goed op te letten want de scheuren die er niet veel waren maar waren slecht zichtbaar .De eerste rondes gingen prima maar het was niet bij te houden met sneeuw ruimen en eindelijk kreeg Nobert Jank hulp van zijn crew en ik koos voor de veilige optie achter n veger aan te sluiten wat traag ging met 20/21km /u maar was wel de enige manier om het heel te houden . op een gegeven moment stopte de veger en gingen we door de sneeuw verder wat gewoon kamikaze is want over 100meter was ik al 3 keer gevallen en dat kost energie.
veilig achter de veger van Jank
Ik kreeg steeds meer moeite met het volgen van n groep en zag weer n veger aankomen en heb daar op staan te wachten maar zelfs werd het om onverklaarbare reden kreeg ik moeite om die te volgen want de benen miste de kracht en werden steeds zwaarder.
Ik vond het heel raar en kende dit gevoel niet , wel zit je er in zo n tocht wel n paar keer doorheen maar dan weet je dat je daar doorheen komt. Maar dit gevoel was nieuw en op dat moment onverklaarbaar en besloot ik verstandig te zijn deze keer en het bij 100 kilometer voor gezien te houden wat me zeer aan het hart ging maar ik zou weleens meer kapot kunnen maken dan me lief is ik voelde gewoon dat er iets niet klopte.
Verwonderde blikken en vragen als je dan je transponder in gaat leveren en iedereen zegt dat het verstandig is en moedig maar de meeste weten wel dat het niet de aard van het beestje is .
dit zijn de echte tochten. foto Vincent Riemersma
s Avonds weer naar de Schulers weinstube wezen eten en op de terugweg naar Nemast moest ik hollen om een toilet te bereiken.
s Nachts kreeg ik hoofdpijn en aan mn maag en wist dat er wat aan zat te komen.
Nu is het maandag en ik heb de griep te pakken net als zo velen en hoe gek het ook klinkt ik ben er blij om , want zo worden mijn slechte benen verklaarbaar.
Ik heb me zelf 14 dagen complete rust opgelegd en hoop dat daarna weer opgebouwd kan worden naar het skeeler en fiets seizoen, want ik geloof nu niet meer in natuurijs in Nederland .
Al met al kunnen we terug kijken op een ouderwetse Weissensee week met mooi ijs en prachtig zonnig weer weer en ruim 550 schaatskilometers dus mij hoor je niet klagen.
Klik op de foto voor random album
Filed under: Algemeen, andere sporterslogs, Diversen, donders goed, Flevonice, Free Skate, ijsbanen, Marathon Magazine, marathonschaatsen, natuurijs, Nieuws, Overig, schaatsen, Sport, weer, Weissensee | Tagged: Weissensee2015 | Leave a comment »