Weissensee2017 zit er weer op !Deel 1

Vandaag is het de maandag na de Weissensee trip en ik heb weer n dag gewerkt , zo als altijd speelt zich heel de afgelopen week weer af in mijn gedachten . Daar in het mooie Techendorf heb je geen tijd om terug te kijken want je moet door , van het ene naar het andere . Ik kom er altijd tijd te kort en denk dan ik had nog dit willen doen en dat zou ook nog mooi zijn geweest.

Dit jaar was de heenreis heul bijzonder, doordat ons appartement niet vrij was op de vrijdag had Jan de Witte een appartement geboekt in Inzell  , maar wat schetst onze verbazing toen we langs de Chiemsee kwamen er lag ijs op en dat hadden we ons al vele jaren afgevraagd of dat wel eens dicht zou vriezen. Na een heul snel overleg   en omdat we daar vroeg aan zouden komen besliste we op de laatste 15 meter op de snelweg dat we de afslag zouden pakken.

Chiemsee

Er waren al veel mensen aan het schaatsen en ijshockeyen , dus snel de schaatsen en schoen uit de opgestapelde bagage gevist en in no time stonden we op een spiegelgladde pikzwarte ijsplaat . Heul in de verte was er nog wel water te zien maar er waren al schaatsers n kijk ver op het ijs en wij schaatsten n heel stuk het meer op wat een speciale belevenis was natuurlijk.

Na een uurtje schaatsen weer de auto in n stukje verder naar het appartement in Inzell, daar kwam Jan met het plan om de volgende dag ook even langs de Koningssee te rijden. Dus s morgens erop af en ook daar lag n plaat ijs op maar leek kapot gevaren te zijn geweest maar er was wel n baan geveegd dus daar ook n mooi uur door gebracht tot waar het water in zicht kwam want het lag ook nog gedeeltelijk open en later lazen we op Wikipedia dat het op plaatsen 196 meter diep is dan kan je maar beter niet de bodem opzoeken.

Koningssee

Toen verder naar de Weissensee want we kregen al berichten op Facebook dat als we alle meren onderweg zouden aandoen we nooit op tijd voor de toertochten zouden zijn.

Daar aan gekomen rond n uur of 4  snel de bagage naar boven , omkleden en nog n rondje kunnen schaatsen want we waren benieuwd hoe de route liep nou we weer eens onder de brug door konden. Het ijs had veel scheuren door de strenge vorst van de afgelopen weken en op het grote meer onder de brug door lag n stuk sneeuwijs en ik wist wel dat het problemen zou geven als de temperaturen boven nul zouden komen en dat werd voorspelt .

Zondag morgen bij Dolomietenblick samen komen en elkaar vertellen hoe mooi dat dan is .

Ik had ingeschreven voor beide tochten maar de dinsdag was gepland om de 200km te schaatsen en vrijdag zou ik wel zien . Maar dan komt al heel snel het bericht dat Nobert Jank de ijsmeester n doorsteek had gemaakt naar Dolomietenblick en dus zondagmorgen naar het 10km verder gelegen Dolomietenblick wat altijd weer een ultieme ervaring is als dat kan.

En dan komt er later op zondag al het bericht dat de tocht van dinsdag de volle ronde van 25km zou zijn via het kleine meer naar het grote meer helemaal naar achter en dat was lang geleden men had het over 8 jaren. Sommige mensen suggereerde al jaren dat dat nooit meer zou komen omdat het logistiek te veel problemen zou geven, ik zelf heb daar nooit in geloofd. En ben blij dat ik mn gelijk hier in haalde want het is DE tocht zoals ie bedoeld is.

Dan gaan we op maandag dus eens kijken hoe de route moet gaan lopen , we zagen de ijsmeester met zijn team druk bezig met het ijs te bereiden en wat er al lag aan banen was n groot deel sneeuwijs wat zoals gezegd problemen geeft als het boven nul komt. Maar wie dan leeft dan zorgt we gaan naar “Achter” en dat is prima.

Het word dinsdag en om half zes loopt de wekker af en is het flink ontbijten en omkleden maar het was in tegenstelling tot de weken vooraf niet koud terwijl ik wat kleding betreft op t ergste was voorbereid . Om half zeven ging ik richting het ijs en kwam in het tweede startvak.

Om zeven uur viel het startschot en gingen we voorspoedig van start en de eerste 100km gingen prima maar door de zon werd het ijs gaande weg zachter en het zou zwaar gaan worden heul zwaar dat wist ik al snel maar blik op oneindig en gaan.

de laatste drie ronden was het op de sneeuwijs stukken gewoon ploeteren en stappen wat niks meer met schaatsen te maken had en ook was er n stevige wind op gestoken en werd het zaak een groep te vinden.Dat lukte aardig maar ik heb mn kopbeurten niet verzaakt.

Voor de veiligheid had de organisatie bepaald dat de laatste ronde tot half vijf mocht worden in gegaan haalde je dat niet dan was dat vette pech en men had gelijk want je moet niet op dat grote meer willen zijn in het donker.

Voor mij werd het duidelijk dat n groot gedeelte van de laatste ronde in het donker zou worden afgelegd zou worden en dat was ook zo. Ik haalde de tijdlimiet met een kwartier speling en doordat ik door die limiet bijna niet aan een pauze toe kwam ben ik even uitgebreid gaan zitten en eten drinken en plassen.

Toen op pad voor de laatste 25 km ik had alle tijd maar het werd donker en op het grote meer op het sneeuwijs dat wit is viel het nog mee maar op het kleine meer gekomen was het aarde donker op het zwarte ijs zag je niks meer van de scheuren en gelukkig stonden Jan en Aukje de Witte mij op te wachten en is Jan gauw zijn lampje gaan halen en heb ik nog even zitten pauzeren .

Ik was al wel enkele keren gevallen maar zonder erg en dat lampjes bracht uitkomst waardoor ik weer vlot kon schaatsen en na 100meter weer plat ging dus toch maar weer rustig aan gedaan zodat ik wat later bleek ruim 2 uren over de laatste ronde had gedaan. Maar de finish kwam in zicht en in de tijd van zo n ruim elf en n halfuur kwam ik binnen en moe maar voldaan mn transponder in geleverd en n lekkere Weissbier gepakt .

Weer geflikt” De zwaarste zijn ACHTERAF de mooiste” !

wordt vervolgd !!!(klik hier voor t vervolg deel2)

Foto s van Neeke Wassenbergh Smit , Michel du Plessis en René  Schuurman

Bewaren